Ne zaman deniz görsem ne zaman seni ansam
Ne zaman acı ile adını anıp yansam
Gün görmedik sözlerim kıvranır dudağımda
Nice dikenler çıkar sırtımda dert dağımda.

Kayıp etmiştim seni bir hüzün sahilinde
Küçük çocuk gibiydin türkü vardı dilinde
Pembe güller açardı gözünün yeşilinde
Onun için belki de tuzludur gözyaşlarım
Her deniz gördüğümde ağlamaya başlarım.

Bakışların ışıktı dolanan pervaneydim
Sen bana ulaşılmaz ben sana efsaneydim
Yoksun ya cezp etmiyor pembeler aklar allar
Şimdilerde gözümde sızlar nice masallar.

Hayalimde tur atar belirsiz karartılar
Saçlarıma dokunur uçup duran martılar
Hicranımı ölçemez beynimdeki tartılar
Kimler için yaşadım senden sonra bilemem
Hayalini gözümün aynasından silemem.

Aslında biliyorum senin gibi anaydım
Diyorum ki daha çok hayalini anaydım
Şimdi kalemin kalbe kılıç çizdiği zaman
Şimdi anılarımın beni üzdüğü zaman…

Yaza yaklaştığımda aklımdasın her dönem
Kalbimde çivilerle gözbebeğimde nem
Ninnilerin ağlıyor gece yatınca annem
Dokunmadan kanıyor ruhumdaki ceriha
Mekânın cennet olsun ruhuna el Fatiha.