Kapımı çalacaksın biliyorum
Kendim gibi
Perdeler perdeliğinden
Kapılar kapılığından sıkıldığı zaman
Yıldırımların kayaları parçalayıp
Uçurumları doldurduğu saatlerde
Kartalların kanatlarına tutunup
Göklerden süzülürcesine
Yokluğunun sarhoşluğuyla
Karıncalanan saç diplerime
Konarken çalacaksın
Biliyorum.

Kapımı çalacaksın biliyorum
Kendim gibi
Saksısında hasretken bir damla suya
Yeniden canlanan çığlık çiçeği gibi
İçimde kaybolurken sevgi kuşları
Dökülürken sadakat yeminleri
Aşındırmadan kulakları kıpırtısı ölüm kelebeklerinin
Kanını kurutmadan mimozanın rüzgârlar
Güneşten yudumlayıp alevi
Yanarken çalacaksın
Biliyorum.

Kapımı çalacaksın biliyorum
Kendim gibi
Bir masal perisinin asasıyla
Zümrüt tacıyla düşler ülkesinin
Tufan olup keserken rüzgâr
Ölüm çizen füzeleri
Küllerin arasından yükselirken Ankalar
Serperken tüylerini ak güvercinler
İnanınca çalacaksın
Biliyorum.

Kapımı çalacaksın biliyorum
Kendim gibi
Geceler sabaha yürürken utana sıkıla
Yıldızlar dökülürken
Korkak dizelerin saçlarına
Ürkütürken gecenin sessizliği ateş böceklerini
İlahi âlemlerin kapısı
Dileklere kapanmadan
Duyulmayan nağmelerle
Uyanırken çalacaksın
Biliyorum.

Ey şiir
Çalacaksın biliyorum hayal kapılarımı
Çal artık!