Sen bir anısın
Hafızam yalnızlıktan ve öfkeden doğurdu seni
Anı şenliğinin azımsanmaz bir parçasıdır
Zihnime açtığın şemsiye
Tuhafsın
Ağzını burnunu tıkasam
Gözlerinle soluk alırsın
Bu yüzden seni başarı hanesine yazmış oksijen

Zamanım suya düşmüş
Aksetmez mi suya düşünce tersi
Geri zamanlara yürüdüm başkentte bütün gün
Hafızamın boğumlarından kurtulup
Hatıra kıyılarında barınak aradım
Ve
Eski evlerin başı bağlı yapılarını geçtim
Sokaklar ince parmaklarıyla
Aralamaya çalışırken hüznümü
Yine eski izlerimin
Üstüne basarak yürüdüm
Düşünsene nasıl geçmişiz hızla
Az mı dolaştık oysa kentin sokaklarında

Mayıs’mıdır artık Nisan’mı?
Gülümseyen hayalinle yanyana otururken
Susturmaya çalışmak işe yaramıyor
Geveze düşleri
Kederimi soylu kılmak için
Usulca dağılıp gider
Çekilir sular
Az sonra