Sen, şimdi ne istediğini bilmeden,
Ötesine geçersin ulaşmak istediğin şeyin
Ay bile oynar yerinden, akşamları kanatarak
Mutsuzluk küçük kalır,
Parça parça dağılmanın yanında

Çocukluğunu gündemde tutmayı bilen,
Benliğin çıka gelir
Ne mümkündür unutmak
İlk anı
Krallığa oturan kalbin, saflığını her kaybettiğinde
İlk şiirinin göbeğini kesip adını koyanı
Hatırlarsın

Bilirsin ki
Elinle koymuş gibi abone olduğun derginin
Arasındadır biletin
Günden yırtılmış,düşten geçilmez bahçende
Dostların
Ve sayısı belirsiz işlerini bilmediğin
Milyarlarca hücren varken
Düşüncen salmıştır kuşlarını
Çatıdan akan gökyüzüne

Hasat ederken zaman
Tuğlaları kırılan gökyüzünün
Keskin uçlu yelpazeleri
En ufağından doğrarlar
En tatlı anılarını

Her hücren bir mahpusun bekçisi
Yenilmiş ve çürüyen bünyenin
Gözeneklerinden fışkıran
Veremli mahkumların
Son sözü
Yaşamaktan memnun
Değillermiş