gidemem ayak uçlarıyla
emirgan lalelerinden
ayinler yortusudur
sonbaharın ılgıt göğü
susturur bir akşam üstü
sevdanın ağır şaraplarını içmiş şehrin keman çalan yabancısını
vedalar üzerine kanatlar giyinmiş bir sevi bu

deli rüzgarlara yelkenler açtık
emirgan laleleri kırılgan
gönlümün köşklerinde
kaç lale soldu ah kemancı
haberin var mı boğaziçinde yalnız çalan keman
göçebeyim nicedir
yağmur kokusunda yalnız alaturka bir kedere

korkularımı sordun
ben de nisan yağmurları
çiy düşmüş yaprağıma
billur sesler içinden
okşar durur boğaziçi
keman ezgisi ayışığı kadınlarını

nereye gitsem taşırım
lal bahçelerin hiçliğini
kayıp bir rıhtımdan laleler at sevgilim yiten bu aşka
bahçeler ah bahçeler
sizi ben lal şaraplar içip eylül sarısı hazanlara boyamıştım

bahçeler desinler ki
şiirin yankısında
boğaziçinde keman ezgileriyle
güz hüzünlü kadın ve istanbul mavisi adam
lalezarın okşanmamış saçlarında kavuştular

ve sevi
içimde yol alan yalılar boyu ince uzun bir yalnızlık
bekliyor seni hicranlı bir kadın
keman ezgileriyle emirgan iskelesinde
bana siyah laleler getir sevgili
gecenin esrarlı kucağından
okşar durur boğaziçinde lal bir yalnızlık
keman ezgileriyle ay ışığı kadınlarını