yol karanlık
yediveren kanamalı
geçemiyoruz umudun kuşlu penceresinden
kokulu gülücükler bırakma yastığıma yar
içimde bir dada yalnızlığı

kırlangıç boşaltmış yuvasını
seni öptüğüm bütün duraklar kırık mavi
bağışla beni
dudaklarının ıssız kıyılarında değilim artık
içimde bir dada yalnızlığı

yollar uzun kavuşmalar uzak
ne varsa senden kalan hezeyan
yusufçuklar terkediyor dağların eteğini
değişen bir şey yok kara gözlerinde
yanıp duruyor titrek bir alev şarkıların nakaratlarında
içimde bir dada yalnızlığı

bütün aşklara çelenkler göndermişsin
bir türkü mırıldan şimdi
ağır şaraplarından iç yaşamın
ben balo elbiselerini çoktan çıkardım üzerimden
sığınak aşkların sağanak yağmurlarına tutulmayı unuttum
içimde bir dada yalnızlığı

küllendim biraz
kaldırdım mektupları
solo gitarların ezgisiyle çekmecelere
beyaz şaraplarla yıkadım yarım aşklardan dönen bedenini
tümceler eksik
sözler kuşların kırık kanadı
buluğa erdi bendeki bütün aşklar
ellerinde türkü türkü bırakıp dönüyorum güzel ülkemi
iç sürgünümdür şiir bir akşamüstü
gülüşünün intihar çiçeği olduğu akşamlarda daha çok şiirler yazacağım belli ki
yanıtsız ırmaklardan uçup giden kırlangıç mavisi gülüşüne
içimde bir dada yalnızlığı