pencereden bakan kırlangıç özlemlemlerim
yine kafamdasınız
çünkü ne zaman bir kavganın içine girsem
hep sizler; yarınlarım varsınız
bu kaçıncı özlemim bilmiyorum
sevdiğim,sevdiklerim

gözleriniz durgun bakışlarımda
bak yine uzaklarda derinlerde arar sizleri
ya ışığım mum ışığım hiç unutmam
mum ışığında aşkımı anlatırdım üç dostuma
kör olmuş gözlerle
şimdi uzağımın deliler ötesinde ararım
sevdiğimi,sevdiklerimi

dinleyin,duyun,kıskanın beni
kırmızı burukluğumuz yine etrafınızda
oysa kanlı kelimeleri kullanmak
hiç aklınıza gelmiyor
kefaretsiz anlatın kederi
sevdiğim , sevdiklerim

sevdiğim sevdiklerim
bakın:
su damlasız olur mu?
ya toprak tozsuz olur mu?
bende sizsiz olamıyorum
aylarım,haftalarım,günlerim her şeyim
bu bedenim
diktirmişte koymuş bu çocuksu ruhuma
sizleri

sevdiğim
seni hep taşıdım bu hançerli kalbimde
olur olmaz yutkundum
sen aklıma gelince
raftaki kitap gibi her zaman gözümün önünde
odamın karanlığı gibi
karanlık ruhumda geziniyordun
sevdiğim

sevdiğim
defterlerim senin döktürdüğün gözyaşıyla
kalem yüzü görürdü
ya lekeler masamın üstündeki lekeler
neyse boş ver sevdiğim
uzağımdaki yakınım
sen orda ne eylersin
gözün yaşlı
kalbin orta yerinde ararmı sevdiğim
benim gibi
ararmı sevdasını
yollara kuşanmış diye
sevdiğim ömrümü biçtin
bakışlarındaki sarmaşık çiçek ışığında
düşlerime hep sen aktın sevdiğim
üflesem bu aşk ateşime
o kadar büyük ki söndüremem
sevdiğim
ya böyle işte

sevdiğim sevdiklerim
her gece dört duvar arasındaki
ömrümü biçen tuğla yığınlarına sizi anlatırım
sevdiğim sevdiklerim
sevdam bir himalayalarda
bir pirenelerde arar
sizleri
sevdiğim sevdiklerim
vakit geç oldu artık
sizi bu deli kelimelerle anlatmak
sizleri değersiz kılacağından korkuyorum
ama yüreğim her gece sizleri bana anlatıyor
çoban türküsündeki
kavalda
sevdiğim sevdiklerim
sizler benim
en büyük erdemim
en uzun mutluluğumsunuz
SEVDİĞİM SEVDİKLERİM