peki bu son günün ise bunun ilk gününden farkı ne
biri kepazeliğe geliş biri gidiştir ölümsüzlüğe
dosdoğru olsaydı ya kıblen
son anda pişmanlık da yakıştı mı ya senin var oluşuna
önemli olan anı iyi hissede bilmekti her bir yönüyle
zevke her dem sefa çalmak yaradı mı ki işine
bir meslek miydi boş işlerin peşinde koşmak
neydi getirisi götürüsü ki senin ömrüne
her zil çalışta kıvırıp da durdun
el ense bağlayaraktan hayrı hep kötüye yordun
yalandan yassılık bir çürük köprü kurup da
fitneye de kucak açtın ya sen
gurur kibir ve hasut bir yürekle nefsini seçtin
yaka silktirdin hep kötülüğünden
gıybet ettin ya sen her tür insanın peşinden
peki bu boşu boşa çırpınma da neden
insanca yaşayıp da bir insanı yaşattın mı ki sen

gönlüm gibi yağmurlu oluyor bu akşam
bir andı gözümü açıp da kapattığım
toprağın kokusunu duydum yüreğimle ıpıslak
çaylak bir ruh taşıdığımı bende biliyorum
batıyor parmaklarıma yine yamuk olan tırnak
günlerimi karartan da onlar
bir umut ışıyor bir yanıp da sönüyor kör bahtta
hiç bıkıp usanmadan kalbim çaresizce çarpıyor
hakikatlerin dolusuna tutulur durur vicdanım
boş her vakitlerde hep varsın sen
gerekli olunca niçin yoksun ki yerinde
el insaf elim kolum da hep sobe’li
anla işte duramıyorsun sen sözünün erinde

kuru bir dal gibi kırıldığımı incindiğimi fark ediyorum
zira köklerim de ipince bir sızı var
karanlığıyla aydınlığım boğuluyor yine bu akşam
içime de bir olumsuz beklenti sunar
düşüp de düşüşte kalıyorlar donuyor kanlar
mutluluk dolu bir ati düşlüyorum
mutlu olan huzuru kucaklayan gündür hayalim
kansız doğmuş insanlar var düşümde
kaybolan bir umudun izindeyim
belli belirsiz de olsa aklımı başıma devşiriyorum
utanıp da sıkılıyorum kanlar içinde Mehmetlerimi gördükçe

bir çiçek gibi filizlenmek geçiveriyor aklımdan
gücü topraktan alan
ince bir çizgi bu başımıza gelenler aşk olsun aşana
üstüne üslük kırk haramiler sarmış etrafımızı cız çıplak
yazıklar olsun şana bana onlara
yürekler korkak eller kökten bağlı sanki
dinsiz bir cibilliyete
eli kara
yüzü kara
vicdandan da fukara
yeni yetmeler türemiş iblisten de yetkili
söküp de yurdumdan atabilsem bile
geride yine de kirinin izi kalıyor gençlerimizin üstünde
baki bir yaradır artık onların kanlı eli
ezelden atiye kadar kazısan da tenlerde pis kokuları var
say ki biz unuttuk analar hiç unutabilir mi sanırsın
yaşatıldıklarına mı evladına mı yansın
öç dolu içimizde kinimiz yeminli bir akit
Yarabbi sen bilirsin ya nerede kaldın onca vakit

vatanda yine kan doluşta taşıyor kabından
vampirlerin kana doyumsuz hegemonyası sanki bir rüya gibi
içim de kel topal çöküşlerin hüzünlü bir tablosu var
kalk artık ırkım atine uzanmadan
Çıfıtların o kirli mi kirli elleri
inancının kılıcı pas tutmadan çıkar artık kınından
kitabına uymaz bu sapıklık çocukların bile gözleri ışıl ışıl umutlu
hala daha senin arkanda dimdik duruyor atan
üstünde ki masmavi gökyüzü ahmak mı?
yoksa senin çilen hala daha içine kapanışta susmak mı?




(01.05.2016) AZAP…