suni bir düşman çıkartıldı, kendi inanç kimliğinden
ah! asırlarca yol bulanlar, sıyrıldı İslam birliğinden

savaş açıldı inanç ve değerlere, ülkede esti kaos fırtınası
ne tarihimiz kaldı ne hatıramız, sarsıldık, inledik en derinden

ömrünü harcayanlar var,dine karşı düşmanlıkla
şeriatçı dayılar diyor" , eçheli cühela azgınlıkla

bir garabet zihniyet ki; kimliğinde de İslam yazar
fitne çalar her devirde, çıkar karşına çarşı pazar

hadi ördün diyelim; içinde eğreti bir duvar
bildim, dört yanlış bir doğruyu götürüyor yar

hadi vazgeçmedin, inatla tutundun bir dala sabit
bilirsin, insanın kibirlisi değil, makbulüdür abit

yine de tutma derim, yaşatma içinde, olmasın kin
insan,tebliğ ettiği değil,yaşadığı kadar bilinir,lakin..

bambaşka bir ruhla git, bambaşka hayaller ülkesine
vazgeçtim dünya sevdasından, itiverdim elimin tersine

hayır kızamadım, sözlerine, hatta üzülmedim de,
niçin hapsedeyim ki bir kuşu, nefsi kafesine?

özgürlük yürekte başlar, ipotek koyamazsın ki!
kuşlarda düşkündür, kanat çırpar hürriyetin sesine.

gül ve diken dostluğundan mülhem; sızı ve umut
bilemezsin, ne zaman hak vaki olur, beklenen komut

ama olmadan olmaz ki; her şey zıddıyla kaim
gül ve diken muhtaç birbirine,hayat sürer daim

kafalarda yaşanılan rağmenci anlayışlar
oturmamış bir inancın, anafor tortuları

dini nefsine alet eden maskeli liboşlar
hem müslümanım der, hem İslam korkuları

kim bilir nice umutlara yolcudur alınlarda birikmiş çizgiler
kim bilir kaç yüreği bağrına bastı, ümitle besledi gönüller

hey! Koca dünya; kocakarı misali, olamazsın sen bana yar
olamazsın, çünkü benim ebedi sevgilim Yüce Rabbim var.

kendini anlamayan zihniyet, başkalarına akıl verir
hani tembele iş buyurursun da, sana akıl öğretir

görmez kendindeki asıl değeri, imrenir başkalarına
bir kompleks var içimizde, kendi kendisinden iğrenir

ne zor şey, şu insanları anlayamamak!
hep onlar haklı olur, hep kendimde suç

benden ne aşcı olur, ne hamarat bir yamak
en iyisi; topla pılını pırtını, bu diyardan uç !

hadi gülüm, tut şu süpürgenin ucundan,
birlikte süpürelim; kalbimizin,kir ve tozunu

kurtulmak için çırpınmak gerek,benlik zindanından
uzaklaştıkça kaybediyoruz, birlik ve vahdet ruhunu...
yusuf erdoğan