Ayrıksı zamanların birincisi,
Bir inci..
Güneş lekesi aşklarda birikip,
Sudan kaleler yapardı
Dağınık bir yalnızlığı örten..
Gecenin çığlığı, sabah düşleriyle damladığında güne,
Uzaktı tüm nehirler,
Saymayı unuttuğu çocukluğuna..
Oysa yıllar hiç unutmadı;
İzole dimağların, suskun fragmanından,
Savrulup , akıp gitmeyi..
Değdiği her gözde, ela dengeler kurup,
Bıraktı rengini gelincik,
Habis yaşamlar solmasın diye…

ELİF REYYA NAZ