bir çıngının her tarafı yaktığı bu dünya
ekmek değil ki
koltuğumun altına sıkıştırıp
eve götüreyim
ne kadar yanığı
pişmemiş yeri varsa yontayım
bir kalem gibi düzelteyim ucunu
güzel şeyler yaşanacak yazayım


nereye başımı çevirsem kan
ne yana baksam aymazlık
alıp başını gitmiyor
her gün düzenli çöpleri karıştıran adam sanki
birileri durmadan dünyayı karıştırıyor
gözümüzün içine sokuyor pisliğini
içki kadehlerini tokuştururca
bayrak bayrağa çarpıştırıyor
ölüler sergileniyor
sanırsın çeyizi asılmış
dirilişimizin


insan yaşamından önemli ne ki
artıyor katillik
ne ölen mutlu
ne öldüren
ne de canlı canlı yiyen birbirini
kırmızıya koşuyor boğa
koşturuluyor
kocaman bir ölüm işareti
ve sınırlar çiziyor
birileri

en başta kaderimizi belirleyen
tehlikeyi görmüyor mu
bunca suçsuz ahali..



26. 04. 2016 / Nazik Gülünay