EZİK YÜREĞİM

Kar oldun başıma yağdın vefasız
Gönül otağıma girdin zamansız
İçerime bir dert koydun dermansız
Buz kesmiş yüreğin kışı aratmaz
Merhametsiz kalbin taş aratmaz

Bağdaş kurup yüreğime oturdun
Ruhuma mıhlandın içimin kurdu
Ezik yüreğime dokunuldun durdun
Kahır ektin bostanıma bağıma
Keder giydim başımdan ayağıma

Hazan oldun değiştirdin rengimi
Coştun öfkelendin yıktın bendimi
Hem beni sızlattın hem de kendini
Ne idi içini kemiren öfke
Ben seni anlardım deseydin keşke

Bir bardak su verdin yüz ekşiterek
Zorla gülümsedin dudak bükerek
Bütün emeğimi suya dökerek
Ecel oldun dolandın şakağımda
Ölüm olup attın şah damarımda

Yüz kere ayrılık ölüm var dedim
Yazı kışı son baharı gösterdim
Çiçeklerin solduğunu söyledim
Çiçek gibi ömrün az olsun dedin
Kelebek gibi ölümün tez olsun dedin

Şair Muhittin Laçin