Ben bir vatandaşım, hep horlanırım.
Açılsın kapılar, ardına kadar.
Yüzüme bir bakan olmaz, arlanırım.
Açılsın kapılar ardına kadar.

Önlerinde takla atmam, beklendi.
Sustukça sorular tek tek eklendi.
Geçmişin hatası, bana yüklendi.
Açılsın kapılar, ardına kadar.

Ben sizin için var değilim, beyim!
Vatandaş değil de gözünde neyim?
Varsınız siz bizim için, ben buyum!
Açılsın kapılar ardına kadar.

Haktır birbirini korumaz bize.
Haset, fesatlıktan çıkmadık düze.
Gerçek evladını, halkımız süze.
Açılsın kapılar, ardına kadar.

Makam olmuş; sanki girilmez bölge.
Dokuz sekreter var, yaparlar gölge.
Diplomalı cahil, karşımda bilge
Geçilsin kapılar ardına kadar.

Doğru, size göre deli biriyim!
Çoğuna göre ben salak, geriyim.
Pir Sultan yolunun şaşkın piriyim.
Saçılsın kapılar, ardına kadar.

Hesap aldılar, her vardığım yerde.
Hepsi tam takımdı, keyfiyet serde.
Dursunî sözü hep söylüyor merde
Seçilsin kapılar, ardına kadar.

Dursun Yeşil –2008