Güldürme insanı, şöyle dururken
Ben artık yoruldum, hayat yolunda
İnişli yokuşlu, yolda yürürken
Ben’ de bu halime, geldim sonunda.

Yorulmuş biriyken, hayat yolunda
Ben nasıl güleyim, hakkım yok buna
Ne dertler çektim’ de hayat yolunda
Ben de bu halime, geldim sonunda.

Gülecek hal yokken, benim içimde
Ben nasıl güleyim, gülmem gül deme
Yaşarken ben dertle mutsuz günlerde
Ben de bu halime, geldim sonunda.

Şu geçen ömrümde, yıllar geçerken
Ömrümü tükettim, bir gün gülmeden
Kesildim şu ben’ de, yemek içmekten
Ben de bu halime, geldim sonunda.

İşime verdim’ de, ben şu kendimi
Hiç kimsem görmedi, yorgun halimi
Her yerden yük aldım, eğdim belimi,
Ben de bu halime, geldim sonunda.

Kul Yüksel düşünür, kendi halinde
Ne dost var ne bildik, onun yanında
Oturmuş bir parkın, kuytu yerinde
Kuşlar var konuşan, gördüm onunla.


24 Nisan 16
Ahmet Yüksel Şanlı er