1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
814
Okunma
Koşar gibi inerdim yokuştan.
Ne taş dinlerdim, ne bir çalı, ayağıma takılan
Mutluydum.
Çünkü o gündü, yirmi üç Nisan.
Sorardı, anam
Ne bu halin, nedir bu senin telaşın derdi.
Anlatırdım sevincimin sebebini, ondandı’ da, koşmam.
Ve anlatırken ağlardı, anam.
Sonra alırdı, beni karşısına.
Anlatırdı, Cumhuriyet adına ölen babasını bana.
Hem ağlar hem anlatırdı benim karşımda.
Bayram dendi mi, anam.
Çünkü o, bilirdi.
Çocukların coşkusunu bayramda!
Çünkü öğrenmişti Atatürk’ü o, okula gitmemiş olsa’ da babasından.
Hep, ağlardı.
Atatürk kelimesi çıktı’ mı, birinin ağzından.
İşte yine geldi, yirmi üç nisan.
Gözlerimin önündedir, ilkokuldaki çağlarım.
Nasıl, hatırlamam.
Bizim zamanımızda, coşkuyla kutlanırdı bayram.
Kutlardık bayramı, atamıza ve şehitlerimize olan saygıdan.
23 Nisan 16
Ahmet Yüksel Şanlı er
5.0
100% (2)
Cevap Yaz