bir tasa içinde çırpınıp da durur yüreğim
almış yine içimi ve dışımı türlü türlü gam
kader mi desem yoksa genim de mi var ki hüzzam
hep yokuş yukarı oluyor tüm yollarım
üstüne üstlük yorgunluk teri de hediyeli
hem ateş gibi hem de dondurucu bir zaman
taşa tutulmuş gibi her yanım da kan
tutunamam ki hayata elim de kolum da prangalı

sağım da solum da ezelden beridir sobe
can hep sıkıntılı çılgın gibi dönerim
zihnim ise cenderede her an çıkıyor kan beynime
canıma ot tıkalı hazana dost kaldı bahçelerim
hep bir olay veya töhmet altındayım bir cüzamlı gibi
hüzün hepten kucağım da can havliyle ağlıyor
sıra sıra dağlar da sırtımda önüne gelen çıkıyor

söz bilirim ve duygu taşırım hayalde geçer akşamlar
sevgiyi gönlüme hapsettim Çıfıt olan yüreklerden
halimi bile sormaz kimse ben kahrolurken
daha acısı bile sürüyor aşktan aklı kaybedeli
sarıp da sarmalayacak derman da tükenişte
bir katil tüm duygularımı katletti posası kaldı elimde

kör müyüm yoksa bir aksak mı
kalbimde de asla bir kötülük de yok
elin zibidisi bu denli neden ki çok önemli
verdiği belası mı güzel cefasının mı gönle hoşluğu çok
iyliğimi sezmesinler diye bense ufaldıkça ufalırım
ufalırım da ancak yerde ki karınca görkeminde
her an kahrolup da gidiyorum bir vefasızın kirli ellerinde

yine bir sıkıntı sardı şimdi içimi ekmeğimin her hal tuzu yok
ne etsem eylesem de herkesin bana karnı tok
bir türlü göremedim bulunduğum yerden tuzağı
aslında görmesine gördüm de öze yakıştıramadık her hal
tüm yaşanmışlık bu durumda kökten oldu münhal
şimdi ben bile bile mi yemiş oldum kazığı pirim
toprağımın örtüleceği zamana ramak var tez vakitte beklenirim

ruhum incindi bin bir kere dost ayağı da kokuyor
yer ve yurt ile bir hoş gönül bulamadığımız belli
yar dediğim bile acilen arkamdan kefen dokuyor
şehit saydım Hak uğruna koşturan bu yüreğimi
vasiyetim odur ki
sevmeyenler im varıp da yıkasınlar bedenimi…


(23.04.2016) AZAP…