"" Şiirlerime
En güzel bahanemsin
Dedi
Şâir
Ondan gayrı ne’msin ki ""




Ay’ın şûle şûle şavkeylediği günlerin olsun
GözAydınlığım
Sırtımızı verip Ağrı’lı y’anlarımıza
Keyfe kifâye
Bol kafiyeli bir şiir ısmarlayalım
Lügât kaçığı kelâmlarla raspalanan dudaklarımıza
Ki
Höpürdete köpürdete cinasları damağımızda
Mukteziyâtı lağvedilmiş bir bahaneyle
Kazan kaldırtalım
En’derûnumuzdaki fetrete râm rön’esansımıza




Sanırsın
Üç cemre saklanmış
İki dudağı arasında
Gülümsedi
Eleğimsağmaya sarılı Nisan’a soyundu
Ildır ılgar deverân

Her yanım bahar bağçe




Camlarımda yıkanan arınan
Günahkâr çırıl çağan bir hayat
Yolların çukurluklarında dili sürçen
Alıngan utangaç bir rûzgâr
Hatırının sayılabilirliği 40’ı aşmayan kahvem
Gözlerimi peşine takıp
İz sürdüğüm boylu boyunca son resmin
Her nefeste
Dudaklarıma buhur buhur yapışan ismin
E gel de
Yazma hadi
Gel de
Şâir etme kendini





Madem gidecektin
Ne diye gülüverdin öyle
Çatlatarak
Kavruk toprağımın rahmine tohum atan
Deligül’ü
Itır’ı
Lilyum’u
Begonvil’i
Güldürdün
Telvesine kirpiklerini bandığın
Kahvesini yudumladığın gözlerimin
Tâ irisini
Serâplarınla sulayıp nüvesini
Döndürdün başını şakrâk ömrümün




Şiirler yazılacak değil
Şiirler yakılacak
Şiir gibi Adamlarımız var bizim
Ki
Dudaklarından seken tek kelimeyle
Yakıp giderler tüm lügâtlarımızı
Maviye çalan mürekkep lekesi gibi
Dağılır kalırız öylece
Harf harf
Küllenen sayfalar arasında