Yıllar sonra, eski bir kulübenin
Eskimiş çardağında
Boylu boyunca uzanırken gördüm seni...

Sanki yıllar olmuştu,su değmeyeli saçlarına.
Yüzün adeta merdiven basamaklarını
Andırıyordu,öylesine kat kat...
Üzerindekiyle yerleri bile silemezdi insan.


Acıyla baktın gözlerime;affet dercesine.

Gördüklerim kadar yutkundum .
Vay be! Dedim...

O mağrur,kibirli bakışların nerde,
Hani karşı ki dağları yaratan edaların!

Ne kadar acıydı böyle bulmak seni .
Belli ki ettiklerini etmişlerdi sana.
Hani o gözyaşları için de acımadan
Gittiklerin misali...

Gözlerinden acılar fışkırıyordu.
Biliyorum hiç razı gelmedin bu durumuna.
Ama inan üzüldüm yok oluşuna .

Ya benim yağız at ım...
Bu pistler senide yedi değil mi ?

Bir zamanlar at koşturduğun gönüllere
Bugün sinek gibi dahi konamamak ne acıdır şimdi ...

Şimdi gözlerime bak ve karnını doyur ,
Zira boğazına duracak son lokman yine benim !