Bana ateşten
Alevden külden
Bahsetmeyin ne olur
Nevrim dönüyor
Durduramıyorum kendimi
Sardığım bütün düşlerim uçkun yürüyor

Biri bana yaşamı tarif etsin
Kafiye redif falan filandan söz etmeden
Sağ kalan yanıma taziye çadırı kurar gibi davransın

Gibi gibi davransın
Ölmeden önce didi annem.

Şehirler insanlara benzer
Aynıdan aslına isimleri birbirine yakın
Geceyi gündüzü çileyi hüznü sevinci görmeyen mi var
Toprağın karnına vurdukça açıyorsa renkler bir gövdeden
Yapraktan önce çiçek geliyorsa pembe pembe
Bir yol kenarında ise açıksa pencere
Gören bilir azizim
Bir giriş bir çıkış yolu demeyin
Nereden geldiğini söyle
Kimsin
Hangi şehre benzer gözlerin
Saklın da kimler kimler barındığı önemli değildir.

De hele
Annemin dilinden didi
Kimlere kimlere kandın düşünü ver
Ağlattın üzsen de beni sevdim lan mikrop seni
Boşuna yandı diyormuşsun ateşim yesin senin o dilini...

Neşe kahve soğudu bana mey koy
Dudak payını iptal et lütfen
Umutlu şehir gibi
An adımı
Tabela vergisinden muaf sarhoşluğum
Yokluğundan öptükçe varlığını bulamıyorum...
Gülüşüne kül düşmüş bir şehir gibi büyüyorum
İllegal bir durum ruhum koynunda
Ateşlendim soğut hücremi
Kalbimden değil
Düşlerimden tekliyorum...