Kapat pencereleri içimdeki kış!
Yağmur kokan akşam !
Bitti kış!
Şimdi düş mevsimi saatleri..
Ayışığı sarmış!
Puanlı yıldızlar dolaşıyor gecelerin eteklerini..



Ne garip her şey unutulmakta
Mor menekşelerin sümbüllerin kokusu
Unutulan binlerce hatıra anılar arasında
Hayatın ne tadı ne tuzu kaldı
Siliniyor hepsi her şey her çizgide baktığın aynalarda..


Her cümle yitik!
Kokusu uçmuş, rengi solmuş!
Tutsakdünyaya gelmiş her canlı
Papatyalarl dolmuş şu boş arsanın bile!
Diknli telle çevrili sınırı..


İmreniyorum
Şu sonsuzluğa
Ne başı var ne sonu
Dokunurmuş gibi görünsede ucu
Şu yüce dağlara
Ne kadar baksanda uzaklara
Ne kadar gitsende o kadar gidiyor kaçıyor uzaklara


Her mevsime kafa tutup
Avunmaz yalanlarla
Bir düş misali her akşam her sabah
Şafakta bir gül açmış pencere sanki
Kapımızı çalar
Bir yol ki
Bir çizgi sonsuzluk
Kılınçtan keskin kııldan ince
Sonsuza kadar sonsuzluk
Bir gül bir gün açar pencermizde..... Elim sende!!



Nurten Ak Aygen
19.04. 2016