şimdi bu zaman
oturup dinlesem kalbimi
uzaktan bir anne sesine düşer şiir
alışırız ölmeye belki


annemin gözlerinde örnek bir ülke
ateşten kurtulmuş yol gibi
yaşamak aşkı özgürce
ölerek sevmek ve dahi
bu Allaha ulaşmak kavli
uzar içimden göçen kuş telaşları
ayrılıklar çelikten bir gök
annemin içinde uzayan esir zaman
dökülür içime sızılı ayrılıktan
bu bir uzaklık ki
ağladığımda ki hıçkırığa benzeyen
iç çektikçe yıkılır içimde dünyam
içimdeki anne ülkesi
darmadağın ve perişan


şuramda yapışkan bir nefesin içinde
infilak eder son rüya
kaç kitap sayfasını unutmuş gözlerim
gözlerim kaç cami avlusunda sahipsiz dua
bu hüsrandan geriye kalan
ıslak bir musalla-sahipsiz muamma
hesabı yok bir acının içinde hapsolmuş dumanın
çıkmaması ateşin yüzünden sokağa
yak içimi
bir kıvılcımın çatırdayan sesinde


yüzü yok cehenneme düşen hiç bir dilin
hiç bir c-esareti yok gözlerimin
komşu acıdaki ağlayan bir ecelin
çığlığındaki tanımsızlık gibi
ve bu ülke annemden kopan
kayıp bir parça değil mi




my