Az ; çoktandır dediğimden beri
Bir zarif keder yüreğime işlendi
Mavi ortancaları soluyan akşamlarda
Toprak hasret koktu Leyla.

Bir dem sonrasıydı
Sazın sesi
Yırtarken gönül zarını
Bir çift üşümüş göze meftun etti yüreğimi
Yaralı bir çiçeğin ezgisi gibi
Seni görecek sandım bana bakan
Yaktı dudaklarımı
İsmin
Dilime haram
Ruhumu seninle terbiye ettim
Aşk’sın sen
Bir bakışıyla beni
Dertten ,derde salan

Aklım deli büstü oldu
Düşündükçe
İçimdeki ateş büyüdü
Harlandıkça
Yaralarımı kızıl saçların süpürdü
Gördün mü Leyla.
Cenin misali
Ne düşersin yüreğimden , ne doğan
Duydun mu ?
Kırdım inadın kalemini
Eyvallahım her şeye ’tamam.

Senli günlerimin hatırına
Ses ver Leyla.
Sana ulaşmaya çalışırken
Can hep ezikti
İnan
Hiç dönmedim sözümden
Ihlamur ağaçları şahitti

And olsun
Aşkımın Leyla’sı
Ki ben ;
Rüzgarlı tepelere yol veremem
Senin gibi söyleyemem
Sesim tiz
Uçmayı beceremedim
Omuzlarım
Ölü suyuyla yıkanmış kadar aciz

Ama sen Leyla.
Sen söyle kır çiçeğim
Hasret aşka dair miydi ?
Sesine
Nefesine
Vuslat elbisesi biçiyorum
Bir selam sal
Sustur şairleri
İyi olduğunu bilmek istiyorum
Yazan mı
Yazdıran mıdır
Aşkın gerçek sahibi ?
/MineKuş/