Bağrında konaklayıp senli yaşarım sandım
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni
Hani yârin yârenin, sözde derdin tasandım
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni

Yokluğunla denedin cana getirdin gına
“Gönül ferman dinlemez” gel varlığınla sına
Hangi inde nerdesin ses ver Allah aşkına
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni

İki kapılı handa geçip giderken çağım
Bir yudum ilgi diyor örselenen dudağım
Gündüzüm düş yorgunu geceler dert ortağım
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni

Meftunum dedim işte, yerip de alma tiye
Kaç seneyi eskittim çıkıp gelirsin diye
Hâlâ ne bekliyorsun bu suskunluğun niye
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni

Kör düğüm olan bahtı açmaya yetmiyor us
Akan yaşın damlası, her biri bir okyanus
Gönlüm bana gereksin, gel derken san ki Yunus
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni

Hasret denen belaya cismimi sal eyledim
Tutuldum Mah yüzüne dağları yol eyledim
Hüznü içime gömdüm, acıyı bal eyledim
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni

IŞIK kendi gizimde dem süren divaneyim
Huzura kilit vurdum gama açık haneyim
Kutsi olan sevgine gönüllü pervaneyim
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni


Azimet IŞIK 23.03.2016 KUMBABA ŞİLE İSTANBUL


Şiirimi güne taşıyan Sayın Seçki kuruluna ve desteğiyle yanımda olan Siz değerli dostlarıma bin can selam ile