Çok zaman oldu güzelim,
Biz gülmeyi unutalı çok zaman oldu,
En son ne zaman gülmüştük biz,
Yoksa hep mi üzülmüştük,
Hayat acılardan mı ibaret
Yoksa biz mi öyle düşünmüştük?

Yüklemsiz cümleler kurmayı,
Herşeyden korkar olmayı,
Sevenlerimizi yormayı ,
Düşmanlarımızın yanında durmayı
Öğrenmemiştik,
Kula kulluk etmeyiz,
Bırakıpta gitmeyiz,
Seveni incitmeyiz
Diyememiştik...

Neye üzülüyorum biliyor musun?
Ben anlattım sen dinledin,
Masal zannettin,
Halbuki benim bir kalbimdi
Sana verebilecegim
En büyük servetim,

Neye üzülüyorum biliyor musun?
Beni terkedişini çekip gidişini
Zerre kadar umursamadım,
Ya sen ne laflar söylediğin,
Düşmanınla dost olmuşsun,
Nasıl yaptın bilemem,
Bak onu hala anlamadım.

Bak senin sayende,
Boğazımda kelimeler düğümlendi,
Cümleler yarım kaldı,
Söylediklerim aramızda kalsın,
Bir aynaya bak,
Sen benim sevdigim kadın değilsin,
Çünkü o kadın var ya,
o kadın benden çok daha adamdı...

Ha unutmadan ,
Geçen ay toprağa verdik o kadını,
Delikanlıydı, mert biriydi,
Boşuna ısrar etmeyin ne olur,
Asla söylemem onun adını,
Sevmeyi öğrenememiş,
Birazcık deli
Birazcık da serseriydi...

Çok kalabalık değildi cenazesi,
Ben, kalbim ve yıkılan hayallerim,
Ne diyebilirim bir ölünün arkasından,
Beddua edemem, kötü söz,
İstesem de söyleyemem, ancak,
Allah rahmet eylesin diyebilirim.

Hatun kişi adına,
Nasıl bilir nasıl tanırdınız? deyince imam,
Tanıyamamışım deyiverdi sessizce
bendeki vicdan.
Hakkınızı helal ediyor musunuz diye sorunca,
Ediyorum diyemedim ya,
İşte benim gece-gündüz ,
Ağlamam ondan...