0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
592
Okunma
yitiriyoruz yine, yeniden hep bir şeyleri
birilerini..
göz göre göre siliyoruz anıları
belleğimizin ulaşabildiğimiz yerlerinden...
oysa
-ilkokul yıllarında
hiçbir şeyi tam silemediğimiz, hep kalan izler üzerine yeniden yazmak zorunda kaldığımız silgiler gibi-
izlerini hep bırakan
bir silgi kadar temiz kalıyordu silebildiklerimiz...
eskiterek hep bir şeyleri
ve eksilterek ömrü
sığınağında bir şiirin, bir şarkının...
okuduğumuz kadardır yaşadığımız.
elimize değen sayfalar kadar uzun,
...kadar kısa,
...kadar hiç..
