Çocukluk Güzellemesi

Olmayan oyuncaklarım vardı çocukken
Karpuz kabuğundan kağnı
Şeker pancarından motor
Çamurdan bilyelerimiz olurdu bissürü
Taş boldu istemediğiniz kadar

Bir iki komşumuz vardı Alamanya’da
Fransa’da İsviçre’de
İple çekerdik yaz gelse de
Gözümüz oyuncak görse
Sahibi olmasak ta
Belki bir tur bisiklet
Ecnebi çikolata
Gavur der geçerdik oysa
Dibimiz düşse de
Kekremsi rayihâyı tadınca
Umarsızca hak vermece

Sonra sonra bulduk var denilen gecikmişi
Geçti hayta delişmen çağlarımız
Evlendik karıştık çoluk çocuğa
Dalıp dalıp gitti yureğimiz uzağa
Uupuzun tozlu patika yolda çember çevirdiğimiz ırağa
Koştukça yakalayacak sanırdım
Dünyayı takmış gibi sopaya

Heyy çocukluğum
Heyy yoksulluğum
Heyy yoklukta bolluğum
Sen ne güzel bir şeymişsin
Şimdi buldukça kaybolduğum.
:
Yunus Beypınar