siyah kadar tutuklu ve gece
grinin her tonu kadar arafım



çıplaklığı çarpıklığı kadar titrek bir şehir
duvarlarımda h/isteriksiz kırışıklar



söz verdim düşlerimdeki yağmurlara
gözlerim açık sevişmeyeceğim


tutun düşlerimi ben düşene kadar



içtiğim her yudum şarap
soluduğum her yudum gece
ve yutkunamadığım her yudum şafak seni haykırıyor



yaşam kadar çizgisiz
ölüm kadar tarifsiz içimdeki gün batımları



önce bir dudak ver “ey ateşin rahmi”
sonrada sarhoşluğuma ve kimsesizliğime ver


tutun sarhoşluğumu ben sızana kadar



içimdeki her mavi kendi sesinde boğulur
her sancı içimde bir kıskaç akrep daha doğurur



söz verdim düşlerimdeki çığlıklara
susacağım avazım çıktığı kadar


bir aşk-ı ihtilalin telaşıdır özüm



söyle sevgili
sen hangi meydandaki güvercinsin
hangi namludaki mermi
hangi topraktaki ağıt

hangi günahın sevabı
hangi duanın aminisin

söyle
düşlerime soyunan hangi sabahın katilisin



şimdi
tutun nefesimi
ta ki ben ölene kadar…







ilhanaşıcınisanikibinonaltı