çırılçıplaktı düşlerim
hayatta tırnaklarını geçirmeseymiş gecelerime
gölgem güneşe yasak olmazmış herhalde



neyse
“çocukluğum” diyorum
hani “içimde binlerce renkleri vurulmuş uçurtmam vardı” demiştim ya
yalancıktan gözyaşlarım kadar yalandı
benim haber-magazin sayfalı şeytan uçurtmalarım vardı
bir de maviye çalan umutlarım



bakıyorum da
şimdi prangalarım bir nilüfer gibi açıyor bileklerimde
tanıdığım tüm kör cellatlar da Azrail yolu gözlemekte
sağ olsun yokluğunda açık bir büfe nefsimde
bir kuş bir de sütü eksik ruhumun katmerlerinde


ne diyelim
hadi hayırlısı
hayırlısı da az daha ölmeyeydim acılarımla iki lafın belini kıracaktık kendimizce



hep ebeyim bu aralar
kıyısından köşesinden yakaladıkça kaçan tüm mutluluklara da sobeyim
ağızlar dolusu susum
kimin umurundaysa



çözemedim dünya mı yalnız yalnızlık mı ben
oysa izole edilmemiş çokluğum gibiydi pencerem
bozdurduğum tüm düşlerim tedavülden kalkmış


ne diyelim
hadi hayırlısı
hayırlısı da az daha ölmeyeydim ağız dolusu küfürler sıkacaktım alnımın ortasına



tüm kapı önü beklemelerinin de modası geçmiş diyorlar
hiç bir ıslak bakışta çalmayacakmış artık kapımızı


aşk için de ilmeği kaçmış ateşten bir hırka diyorlar
neyse ki biz buz gibi sevdalıyız…








ilhanaşıcınisanikibinonaltı