Ağlıyorsun,
Kim bilir?
Hangi,zamanın hayallerine,
Yalnızlığın,seni anlatırken.

Göz yaşların,
Hüzünlenir,
Yavaş,yavaş acılarına damlar,
Çaresizliğin,ele verir olur,seni.

Sabahlar,
Yaşanır kılmıyor,hayatı,
Geceyle kol,kola,
Tüketiyorsun yaşamı.

Kırılmışlığın var,
Paylaşımı olmayan,umutlara,
Anlamını arayan,
Kayıplarıyla,geçmişine.

Seni dinliyor,
Ruhuna yakın yıldızlar,
Gözleri görmeyen yüreğin,
Benliğini arıyorken.

Örselenmiş,bekliyor seni,
Boşluğunda büyüttüğün,çareler,
Anlamlarını bulma çabaları,
Yalnızlığıyla yaşayan aşkların.

Dahil olmadığın,gerçekler,
Boğuyorken,yalanlarıyla sevgileri,
İlahiye yakarışların,
Ağlayışların oluyor.

Yeşillerini özlüyorsun,ağaçların,
Gökyüzünün mavisine boyanmış,denizleri,
Rüzgarla savrulurken,
Bulutlarıyla oynayan çocukluğunu.

Daralıyor,
Boşluğunun çemberleri,
Sarmalarken seni, boşluğun son çemberleri,
Özgürlüğüne bırakıyorsun,ruhunu.

Beyazsın,
Bir hayatın kanatlarında,
Ay şahit mi,dersin,
Saflığına.