Bir zamanlar yüreğin tek sahibi O yüreğin kadir ve kıymetini bilmedimi,
O gönülden işte böyle düşüp bin parça olur.Kalemin var olsun kardeşim.

Artık ışıtmıyor içimi , ilham vermiyorsun, yadıma düşmüyorsun
Ama yine de gökyüzümde gizlenmiş bir ışıksın.
Bakışın yüreğimi sızlatırken dudaklarımı adın yaksa bile soğumuş çay misali tad vermiyorsun....
demiş ilk mısrada demesine kalem ama....
Evet amalar var neden mi ? Şaire bunları yazdırmak bile bir yürekte bir çırpıntı olduğuna delalet değil midir?

Ne ekersen onu biçersin misali bir verdim ama çeyrek alamadım. Bundan dolayı aşk denen olgu karmaşa yarattı içimde benliğimde işin erbabı bile anlamaz uğraşma nafile...En ufak sarsıntıda yerle yeksan olacak gibisin.
Sitemin değişik bir boyutu ile devam etmiş....

Nasıl tanıtırsa tanıtsın istediğin ne varsa yüreğimde bulursun...Yeryüzü gibiyim çekimimden kaçmak nafile.
Aşkın büyüklüğünü görünce ne yapacağına şaşan maşuk gibisin...Şaşkın aşık olma hallerini anlatan mısralarla devam etmiş yürek kaleminiz.
Çölde bir damla su olsan bile yağma istemem
Canımın ta içiyken şimdi kimsin diye sitem edemem
Ne yaparsan yap nafile koşturman gözümde yoksun diyerek de sitemin tavan yaptığı mısralar çarpıyor okurun yüzüne.

Vazgeçilmez değil kimse inanma kanma bu söylemlere
Hani son aşkımsın senden başkası yok diyen olursa aldanma
Hint kumaşı misali bulunmaz sanarsın kendini amma

'Gönlümün dağıttığı kırkta bir pay gibisin.'
gönülgahımda yerim bu kadar der gibisin...
İsteği dışında kimse bir şey yapamaz...

Muazzam bir şiir okudum uzun zamandır içinde hapsolduğum bir şiir olmamıştı...
Nicelerine imza atmanız dileklerimle.







Nurefşan. tarafından 4/8/2016 4:18:00 PM zamanında düzenlenmiştir.