Yürekte apansızca açtığın yaraların
Çaresi yok şimdi gönül duvarım da
Tabib arayıp boş yere harcama vakit
Küllenmiş aşkı kor ateş olup yakmayı
İcat etmedi hiç bir mucit,
Eksik bıraksa da aşkın beni
Çok geç kaldın gönül çeşmesi olup
Yüreğim de akmaya....!!!

Geçmiş zaman olur du ki ,
Dert sende derman bendeydi,
Has bahçemde ki gonca güller,
Her sabah tan vakti
Gül gamzelerinde açar,
Her gece gün batımı
Ateş karası gözlerinde
Ay dedeli yıldızlara göz kırparak
Güneşine uyanmak için sönerdi...!!!

Mum alevi aşkın bir zamanlar
Geçmişin derinliklerinde
Yüreğimi ateş olup yaksa da
Şimdilerde yaşadığın pişmanlık gözyaşları
Dönüşü olmayan gençliğimde
Katran karasına çevirdiğin
Yüreğimden akan göz yaşlarını
Ne gözlerimden silip atabilecek
Ne de artık bir daha diyecek kadar
Seni Bana yakın kılabilir...!!!

O yüzden dir ki,
Gönlüm de yalancı baharı andıran
Timsah gözyaşlarını akıtman da
Kara kaplı defterinin ak sayfalarını
Karıştırıp kurcalaman da
Yaralı yüreğime kar etmez artık
Boş yere çabalama vazgeç...!!!
Orda sana dair sadece
Vicdansızlığınla, vefasızlığınla..
Yazdığın kocaman bir
HİÇ var!!!

Gördün mü sen hiç sonsuza kadar
Tek başına yanan bir ateş...???

31.03.2016 P.ÇETİN Ankara