2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
876
Okunma
Bu kokuşmuş şehrin hücrelerinde,
Kirli bir nefesim ben her solukta küçülen,
İhtiyar bir çınar ağacında temizlenip,
Her dem yeniden kirlenen.
Acı emziren hayatın göğsünden,
Geceleri damlıyorum soğuk betonlara.
Bir yanım saflığında düşlerin.
Çamur içinde yoğruluyor bir yanım.
Kalkıp koşmak istediğim kırlar,
Ufkun ötesinde sisli bir vaha.
Şimdi çaresiz umutlarım zincirde,
Şimdi feryat kalmadı artık eyvah a.
Menekşe kokulu hasretlerde kundaklanıp,
Bir çocuğun gözyaşında arınmak,
Pusun, dumanın hapsettiği bünyeme,
Kendimden gülmek kadar uzağım.
Bazen havada bir rüzgâra oyuncak,
Bazen ise bir yanım çamur kaldırımlarda.
Yitip gitmemenin bu anlamsız döngüsü,
Her doğan gün büyümekte avucumda…
5.0
100% (3)
Cevap Yaz