Talandadır yine sığındığım limanlar,
Dost bildiğim diller yalandadır.
Küçük bir esinti büyür hayal dünyamda,
Kasırga olup yağmalar düşlerimi.
Issız nehirler akar çaresizliğe,
Sonsuz hayat vaat edeni hatırlar akıl.
Maskelenmiş yüzlerin seçilmezliği,
Bir duman iner dağdan kuşatır şehri.
Aynam bile yalan söyler yüzüme bakıp,
Su bildiğim berrak nesnenin bağrı karanlık.
Zehirli bir elma gibi içten içe yer beni,
Ne oluyor hayat neden tanımam beni?
Koş ey deli yüreğim kaç git buralardan.
İz bırakma peşinde kimse gelmesin ardından.
Bırak bu kavgayı da karanlıklar kazansın,
Aydınlık diyarlara kara gölge uzansın.
Zifir bir gecede dermansız dizlerle,
Yorgun düşüp kapan ey göz bebeğim.
Bedenimin düştüğü ıssız bir kırdan,
Son gözyaşımın çatlattığı o tohum,
Filizlenip bembeyaz bir çiçek açsın,
Dünyaya kokusuyla kıyameti anlatsın…