bitirebiliyorsam eğer
eski bir aşkın küllerinden arınıp
yeni bir aşkın koynunda nefes almak
içime cektigim bu koku
hangi bilimsel formulle acıklanabilirdi
sana sarıldıgım anda icimde yanan ateşin dereceleri...

öperken dudaklarını bakıslarının altında kızarırken
bunca yaşıma rağmen utanırken
sanki daha yeni baslamısım liseye
ilk öptügüm kızın tadı parmaklarımda
anla öyle titrerken tutmak kendimi
yakıştıramayıp yaşıma
yürürken yanında
elini tutmak icin sudan bahaneler ararken
buldugum hicbir tutarlı bahaneye kanamayıp
dillendiremeden
carparken elim eline
üşümüşken bu kadar yorgunken
az once öpmemişim gibi seni
öptükten bir kac dakika sonra sana susamışlığım
elin avucumun cinde terlerken
her dokunuşumun icinde yaktığı
yakmak değil bu sabote etmek gibi
ve nasılda razıydın bu saldırıya
nasıl da özlemişim seni
dokunmaya doyamıyorken
dudaklarının ıslaklıgı hala aklımı esir ediyor
ne yazıyorum ne soyluyorum neden diyemiyorum hala anlayamıyorum
sanki liseye yeni başlamış
sanki ilk defa öpmüş bir kız cocugunu
utancından kızarmış
kacırmıs gozlerini
ama tadına varamamış
bir daha öpsem diyen
küçük cocuk gibiyim
bahanelerim ellerimde ufalanıyor
durmuyor dimi zaman
sonra uyanıyorsun uykundan
hayat devam ediyor
anlıyorsunki
yavaşlamıyor bile
avuclarımın icinde terleyen ellerin
kokunu icime cektikce bi sahil kasabasında acıyordum gozlerimi
hani kurdugumuz o hayaller gibi
neresinden baksan
yada kapatsan gozlerini anlamadan sadece yaşasan
şimdi sana yazıyorken
dokunuslarımı icinde saklayıp
her öpüşümü ezberleyip
kelimelerine paylastırıyorken
bir sonu olacakmı diye değil
biz daha yeni baslıyorken bu sevdanın karasına
sesini duyamasamda
dudaklarını okumak bile öyle guzeldiki
o an yaklaşıp öpememeye rağmen...