Hani diyorum,
Bizde de ne can varmış;
Alnımızdan, sırtımızdan,
Malum yerlerimizden terler çıkmıştı,
Biz bıkmamıştık sürünmekten, sürülmekten,
Sürttüğümüz yerler bizden bıkmıştı.
Hani üçte birimiz suydu ya,
Üçte ikimiz mi sömürmüştü,
Gözyaşından ibaretti galiba,
Varsayılmamıştı da mı kurumuştu.
Vurulmuştuk yollara,
Çöllere,
Ellere güvenmiştik, bir sınırı olmayan,
Kemiksiz dillere,
Çelimsiz bedenimizi, ruhumuzu çevirmiştik,
Kemirilmiş çaputlara, çullara,
Başa ağır gelmişti akılsızlık,
Asılsızdık,
Takılmıştık, sağlara sollara,
Dallara budaklara,
Kırmıştık, ayarsızdık.
Nede çabuk kanardık,
Kendimiz gibi budalalara,
E meraklıydık, yaradılıştan beri,
Dalaverelere,
Üst üste çıkmış,
Görgüsüz, süslenmiş kelimelere,
Gösterişli çalımlara,
Gölgesi görülmeyen çalmalara,
Onuru, şerefi, edebi satmıştık,
Süresi bilinmeyen lüks içindeki filmlere,
Öldürmüştük ilimleri,
Duyguları, hissetmedeki duyuları,
Eşikteki geleceği,
Beşikteki çocukları,
Hani diyorum;
Kanları silmiştik üzerimizden,
İzler çıkmıştı,
Taklitlerden sıkılıp, yüzler çıkmıştı,
Hisler çıkmıştı,
Kahrolası huy çıkmıştı!
Can, öylece duruyordu.