Cennet gibiydik bir aralar
ne ahımız vardı ne günahımız
tertemizdik alın yazısı gibi
cehenneme yabancıydık o zaman

Belki uçurtma uçuramadık göklerde
ama ateşten gömleği giydik hasretçe
uslanmadık coştuk asi rüzgarlarla
kefen yetmiyor ölmeye hiç sorma

Aşk gözümüzde yaş gönlümüze yara
öyle unutulmaz anıların bağrında
kıyamete inat tutunduk aşkla
cennet gibiydik bir aralar

Şimdi cehenneme hüküm giymişiz
ne yazık ki kendimizi kaybetmişiz
kurtuluşa olan sevdamız vardı
lakin nefsimiz bizi harap etti

Cennet gibiydik bir aralar
ölümde hoştu zulümde
yaşarken öldük sonra
kan çiçeklerine döndük

Ne güzeldi göklerde ak olmak
gül yaprağında aşkı bulmak
şehadet hırkasını kuşanmak
hakka canı cananı sunmak

Dedim ya cennet gibiydik bir aralar
güle sevdalı gönlü yaralıydık
yar bildiğimize bağlı candık
hüzne başka bir güzel bakardık

Ah dünya fani dünya azap oldu bize
cehennemi yaşattı nefis haliyle
feryat ettik kulaklar sağırken
dünya mezar oldu hayat azap