Amaçtın bir zamanlar, bitmeyen hevesimdin.
Senin gibi bir güzel dünyaya gelmemişti.
Gözlerimin bebeği, canımdın, nefesimdin.
Senden önce gönlüme bir giren olmamıştı.


Yüreğime koydukça, yüreğinin ucunu,
Kimselere demezdim, sevincimi acımı.
Aşk, aşk diye inleyen, inancımı gücümü.
Senden başka hiç kimse, kandırıp almamıştı.


Ne vardı ki mazide, derin derin eşecek.
Şimdi bu deli gönlüm, palazlanıp coşacak.
Yaptın yapacağını, bu aşk yine pişecek.
Senden bir başkası, aklımı çelmemişti.


Bitti tükendi mazi, işler açma başıma.
Yalvarırım dön artık, daha düşme peşime.
Daha gelip uğrama, girip konma düşüme.
Senden önce bir kimse, uykumu bölmemişti.


Ne ettin ki sen bana, aklımdan çıkmıyorsun.
Neler var kucağında, açıp da dökmüyorsun.
Birisi’yle bakışıp, gönlümü yıkmıyorsun.
Sana olan aşkım, hiç sararıp solmamıştı.


Zekeriya duman