Sonbahar gibiydi her şer burada.
Yalnızlık içinde kaybolan sözler,
Ufuklara dalıp giden, hasretli gözler,
Acıyla dolmuş kanayan yürekler.

Engeldi mesafeler seven gönüllerin kavuşmasına,
Zulümdü günlerce limanda bekleyen analara,
Peki ne demeli kavuşmak isteyen babaya,
Baksana! Kızgın toprakta yanmış ayaklarına.

Üzülmeyin seven gönüller,analar,babalar,
Üzülmeyin kanadı kırık kuş misali bekleyen yürekler.
Siz üzülmeyin ki ankalar uçsun göklerde,
Daha nice havacılar çıkar benim Türkiye’mde.

Artık gerek kalmadı hırçın çöl topraklarına,
Şimdi rahatça vursun, ürpertici dalgalar kıyılarına.
Bitiyor beklemelerim,kalmıyor kavuşmalarım yarına
Edirne’den uçuyor umutlar Ardahan’a.

Babam sen üzülme kavuşacaksın evladına,
Anadolu kartalları senin için havada.
Babamın ağzından dökülüyor, şükürler dualar,
Analara gülümsüyor,uzaktan bakan havacılar.

Bütün ümitleri bağrında toplamış, uçuyor göklerde ,
Korkusuz ankalar bulunsun Türkiye’mde.
Kanat kanat alkışlayalım, verelim el ele
Gökleri delen havacılar çoğalsın ülkemde.

Özge GÖKÇE