Sana ne cananın,zülfü telinden,
Değme tarak değme,dağınık kalsın.
Kıskanırım senin,okşar halinden,
Değme tarak değme,dağınık kalsın

Her sabah üşüşme, yârin başına,
Kıl olsa dökülse,sevda aşına,
Beni dellendirme,var git işine,
Değme tarak değme,dağınık kalsın.

Zülüfler yanakta mis gibi kokar
Bir teli düşerse yüreğim yakar
Yâr tarağı beni, eleme sokar
Değme tarak değme,dağınık kalsın

Lüle Lüle teller,kıvrımı bitmez,
Dökülsün döşüne,kokusu gitmez
Taraklar zülüfe güzellik katmaz,
Değme tarak değme,dağınık kalsın

Her teli sevdamda, bin belik çile,
Yoldurmam ecele, ölümde bile,
Petek baldan tatlı, değince dile,
Değme tarak değme,dağınık kalsın

Süzülüp gerdandan insin sineye
İnce bele kemer olsun seneye
Yine dilim varmaz, tara demeye
Değme tarak değme,dağınık kalsın

Savrulur telleri değince yele
Islak görünmesin kem gözlü ele
Cananın elinde,olsan da bile,
Değme tarak değme,dağınık kalsın.

Tarak seni parça parça kırarım,
Her dişinden ayrı hesap sorarım,
Yarimin zülfünü kendim tararım,
Değme tarak değme,dağınık kalsın.

Cananın elinde, gezerken yine,
Sakın benim gibi, dokunma tene,
Lanet olsun seni icat edene,
Değme tarak değme,dağınık kalsın.

FİGANİ der tarak dökülsün dişin,
Şu zülfü yârimle nedir ki işin?
Şimşirden sedeften, olsa da başın,
Değme tarak değme,dağınık kalsın.

KUL FİGANİ (Erdem GÜMÜŞ)
26.03.2016