dua çiçekleri büyütüyoruz son günlerde
nereye baksam bir tür çiçek bakıyor
bulutlu gökyüzüne dikerek başını
nemli yapraklarını kımıldatıyor ağır ağır
ağır havaya bırakıyor soluğunu
bir ağaç kaldırıyor dallarını onunla birlikte
çoğalıyor dua bezleri üstünde
yumamıyor güneş gözlerini
hüznünü bırakıyor
kara bulutlar arasından


dua yerine eller takmak istiyorum dallara
o duaya açılan büyük, küçük eller
birbirinden habersiz, birbirinden ayrı
ayrı yollarda ayrı amaçlara yürüyen
şifa basmak istiyorum yaralarına
en çiçekli yol nere ise oraya koşmalarını
bilirim yokuş çıkan insanlar
aynı dağa tırmanmaz
her gülün ayrıdır toprağı, suyu
ama aynıdır battığı tende dikenin acısı


hey dua ekicileri, büyücüler, tanrılar
biz sağlam bileğimize tutunuruz
yapay çiçekler etkilemez ki bizi
ne oksijeni ne kokusu olan
bellidir; ayağımızın bastığı yer
güçlenir daha sıkı bastıkça!..



24. 03. 2016 / Nazik Gülünay