Onca hayalimi çevirip hale
Koydum sofrasına kırık kalplerin
Halimi bırakıp başka hayale
Yarasını taşıyorum ellerin
..

Gündüz güne, gece mehtaba inat
Bir gül açmalıdır göğün göğsünde
Uyanıp bakmışsın gök kanat kanat
Bütün kötülükler kalırken dünde
..

Karanlık içinde dünyanın damı
Öylesine yoksul, öyle yetimiz
Neyleyim sevgisiz bunca adamı
Bir gülden olmalı kıyametimiz
..

Gözlerindeydi geçmiş, gelecek gözlerinde
Bakış bir aldanmadır, gerçek daha derinde
Koparıp zincirini, zil takıp oynar zaman
Hiçbir şey bırakmadı, şöyle yerli yerinde
..

Putları kır İbrahim engeldir putlar sana
Yol bulup gidemezsin, ne dine, ne imana
Yorgun düştük sanırken kırarak onca putu
Meğer tek şey değişmiş, putlar gelmişler cana
..

Neye baksam boynu bükük
Neyi tutsam kırık-dökük
Bir el veren de bulunmaz
Gönlüm dağlardan ağır yük
..

Bir dağa bakarak dağlanıyordum
Gözüm göklerdeydi, aklım güneşte
Bütün kainatı sanırdım yurdum
Koptu uçurtmamın kuyruğu anne
..

Kırıp kabuğunu şöyle zamanın
Bütün derdim, derinleri görmekti
Yakasında kaldım bir kısa anın
Ve hayat, bildiğin kuru emekti
..

Anlama sen bunca olup biteni
Anlarsan alnını karışlar biri
Diriler boşluğa bağıra dursun
Keskin olur ölülerin zaferi




Hayrettin YAZICI