Senin ülkene kar yağsa
benim çığ düşerdi yüreğime
süpürüp atardın hayali ellerinle
bir bakışın eritirdi yanımda olsaydın
buz tutan kirpiklerimi

her karanlık gecenin sabahında bir şafak varsa
buzlarımızı eritecek bir güneş de illa bilirdim ki doğardı
eyy sevgili dilin neyi etse de beyan
kor ateşlerde yanan yaralı kalbin de bana ayan
bakışlarının uzayan yollarında sesinin en tizinde
aşk’a çağrı aşk’a isyan bir sessiz haykırış var ki
denizleri coşup dalgalandıran yalçın kayaları yerle bir eden
ne güçlüdür senin nefesin duaların hissederim iyileşirim
inci gözyaşalarının döküldüğü yanaklarında
açar ki bembeyaz kış gülleri ıtrınla büyülenirim
sen ağladıkça ben boğulurum hıçkırıklara
yüzündeki her çizginin her mimiğin gamzendeki her okla
hergün yeniden yaralanır vurgununla vurulurum
sen serapsın aşikar sen çölde vaha
bense bir çöl bedevisiyim

ey sevgili gelsene muson yağmurları ol gönlüme
neşenle neşe kat ömrüme ki bitsin bu kış kıyamet
ülkemde kar kış boran senin bahçende kış güllerin
uzanıp tutuver belki şifadır o mubarek ellerin

Yüksel Nimet Apel

22/Mart/2016/Salı/Bodrum