Yürekler sancılandı yine
Yine kan gölüne uyandı kuşluk vakti
İçimizde kayıp göller çağladı
En dip uçurumda gün
Sürgünüm kendimden artık
Bu eski ben değilim
Ucebelik körkötürüm bir düğüm
Dağlardan denizlerden büyük üzgünüm
Sürüsüne yandığım yalnızlığım
Başımı alıp çıkacak
Bir dağ
Bir çıkar yol
Bir şehir içimde bırakmadın!


Ah! Köy kokulu huzurları özledim
Yürekte memlekette deliksiz uykulardan sonra
Sabahları içime çekmeyi
Baldırı çıplak dolaşıp tarlalarda
Vatan toprağını basmak yalınayak
Düşünmeden yaşamak kendime kıyak çekmekmiş meğer
Düşünmeden kendine havadan sudan cümleler ısmarlamakmış
Fikrince hayat bu günlerde unuttuğumuz

Ah! Ne kusur ettim
Uykularım nöbet tutar oldu
Geçmiyor başımın âğrısı memleketten musdarip
Kolay değil süt çocuklarına merâm anlatmaya benzer
Sıcağı soğuğu ateşi cıs , silahın kaka olduğunu
Şimdi bizde bir şey anlamaz olduk
Süt çocukları gibi
Bunca olay karşısında
Duyuyoruz... Görüyoruz... Anlamıyoruz...
Uyanıyoruz kan kokusu!
Yorgun bağrımızda acı dolu memleket türküsü!
Dumanlı dumanlı oy bizim eller...




II


Kalırsan eğer gittiğin yerde
Katlanırsın gurbette her derde
Can çekişir can tende bedende
Kuşlar gibi çırpınır yüreğin



Solan güller misali sararır
Gözlerinden yaş olup damlanır
Bir bahar vuslat ermeyen kuşlar
Yuvaları harabe bir handır



Harabeden köşk olur yüreğin
Mevsim yaz olunca bize gelin


Göçebe yüreğin de kırağı
Umutlar çiçek açar sıralı
Yağmurlar yağar gönle aralı
Maviden yumak sarar yüreğin



Nurten Ak Aygen
19.03.2016