0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3728
Okunma
Kanı buz gibi kıpkırmızı karanlık gözlerinde parlıyordu.
Kurtulmayı istemediği bir ağda yeniden tuzağa düşenler kadar kinliydi.
Dudakları kör edip gözlerimi gitmememi deniyor artık.
Mavi hala düşleri ama zehirli...
Hayalsi vücuduyla her hücremi istila ediyor
Damarlarım boyunca acele ettiriyor acıyı, haykırtırıyordu.
Şehvetimizle aydınlanmış bir gecenin üzerinde açık kapılar
Doğuya adanmış bu yürekte iz bırakan TAWUS bir ateş attı içimize.
Gözlerinde saklanmış ve maskeliydi zehir ve oda kırmızıydı artık.
Bendeydi artık gitmemecesine...
Ne güneş kurtarırdı bizi ne bir Yezidi vaftisi.
