Şafakta, gün ağarmakta
Şahitleri ulu çınar, korulukta
Onlar bizi çağırmakta
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler.

Ter, kan, ölüm kokulu siperler
Ellerinde süngü takılı tüfekler
Onlar, bizim için can verdiler.
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler.

Kurşun değdi, kolunu aldı.
Gözleri doldu, içi ağladı. Dedi.
“Ne çare, can borcum kaldı”
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler.

On altıydı, yirmi altıydı yaşları,
Çocuk kokuluydu tenleri.
Bizim için bıraktılar bedenleri
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler.

Günde bir öğün yediler
Vatanım, emanetim, cennetim dediler
Alay alay dizilip, ölüme gittiler
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler.

Vuruldu bedenleri, kurşun dolmuştu.
Aktı kanları, toprak kırmızı, kan, dere olmuştu
Hasret bitti, Yıldız, Hilal’e kavuştu
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler

Kelimeyi Şahadet düşmedi dillerden
Allah, Allah diyerek, fırladılar siperlerden
Her gece! Her gece nurlar iner yücelerden
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Şehitler

Halil Kanargı--2005.03.18