Katran dolusu nefretlerle
Tüm küfünü savuranlar için
Masum gözlere...


Frida, katibim
Sana tüm öykümün özetini vermek için
Yarılmış dudağımın eti kadar acı ve
Çiğ damlasının çıplaklığında
Ve
Unutuluşumun kısrak gününde
Ben bir daha yazmaya karar verdim
Tüm resimleri yağmura attım, affet
Mutlu anları sevmiyorum çünkü
Ve
Hikayemi havaya zapt etmek için yaz ve yaşat
Ölümler en baki süsüdür hayat denen kahırda...


Frida, sonsuzum
Yaşayamadığım aşklar, yapamadığım devrimler için
Söz ver
Tutkunun yaşayabildiği asır kadar ve gülüşün ayetinin ilelebetliğinde
Yaşa
Tüm günahlara gebe insanlar arasında
Bakir bir ruhun da seveceğini, şiirler dolusu
Ve kor güneşe çıplak bakabileceğini hayırlat onlara...


Frida, yüreğim
Kusamadığım kelimeler, kesemediğim notalar için
Özür dile Tanrıdan benim yerime
Ben Kafdağına varmak için çıktım yollara
Ne sahte gözlü cinler, ne şımarık periler yol gösterdi ki bana
Yolum sapıldı, şaşkınlığa döndüm
En son lav dolu bir çukur içerisinden
Alev suyu içmekteyim
Frida, affet
Yapamadım yaşamak denen görevi
Okumayı
Sevmeyi
Dosthane halde iki el kağıt oynamayı
Müzik olmayı,
Şiir yapmayı
Arkama yaslanıp adam olmuş halime bakmayı
Yapamadım Frida, yapamadım...


Ama sen, yaşamalısın
Bu şişko, kalın kafalı dünyada
Sokaklar arasında ukulele çaldığını duyamazsam,
Yahut bana erguvanlardan hayal veremezsem,
Göremezsem yüzünü, sarılamazsam
Bu kahreden lanetten bir defa daha çıkamam
Komutası olamam hayatın
Sen yokken devrimler yaratamam gözlerde...

Ondan dolayı
Yaşamalısın frida...

Viva la Frida...
En nombre de todas las revoluciones ...