Gidiyorum diyorsun !...
Git...
Arayıp bulmam için içimden geçenleri,
Ben biraz daha kalacağım...
Ardından eriyen uzun bakışlarımın alevini,
Kırk ikindi yağmurlarıyla ıslatacağım...

Ne kolaydı senin için,
Rüzgârı bahane edip kasırgayla savrulmak.
Ve, ne kolaydı,
Göklerin,nehirlerin altında enkazımı bırakmak.

Gözlerim diyorum adam!... Gözlerim...
Şimdi dehşetengiz bir cinayet tanığı.
Kendi cesedimi yansıtan gecenin aynasında
Ellerinin izini ve
Kaldırım taşlarına akan, ihanetinin kanlı pasını görüyorum.

Ak la kara arası gelgitlerdeyim
Hiç mi sevmedin? gelincik ömrü kadar !
Aklına getirmedinmi ? diline dolanan bir türküde.
Veya;
Zerrece sızlatmadımı içini sol yanına saplanan anılar.

Şimdi adını duyduğum her yerde,
Katar katar acılar savuşturuyorum.
Hep İçime ağlarken,
Dışıma küfrediyor asi sitemlerim.
Duvarlarda gezindikçe yalnızlığın gölgesi,
Varlığımı inkâr eden karanlıktan korkuyorum.

Yarım ve yarınsızım her geçen gün.
Umutsuzluğa sürgüleniyor dileklerim.
Gel, sök al yüreğimden kayıp şehrinin anahtarını.
Bir tutam sarı sabır koy mesela avuçlarıma,
Birde güneşini esirgeme üşüyen bulutlarımdan.

Ben kolay yitirmem zor bulduğumu.
Ve asla unutmam !...
Aşkın ölüm gibi,
Tek kare fotoğraftan ibaret olduğunu.



Dilek USTA.