Kızıl akşam nöbetlerinin
Lâl rengi şarabıydı saçların.
Mest olurdu rüzgâr,
Her teli kekik kokan buklelerini öptükçe...
Mavi yıldızlar kaydırırdı gök,
Kem gözlerin nazarına zırh olsun diye...

Ey siyah gecemin beyaz kuğusu...
Kızgınım sana...
Duydum ki kabahatli kalbinin öfkesini,
Perçemlerine asılan ihanetlerin hissesini,
Makas ucu darbesiyle saçlarına ödetmişsin.

Sen de bilirsin;
Hiçbir son, başlangıçlar kadar masum değildir.
Aniden değişir kalplerin lisanı...
Kızıl Denizi bölmek,
Suları yarmak kadar imkansızdır çoğu aşk.

Ben senin,
Heyecanlı,korkusuz, deli hallerini sevdim.
Üflendiğinde geçmeyen dilsiz yaralarına,
Hoyratça çalınmış yarınlarına,
Bir nebze merhem olmaya geldim.

Vazgeç müşkülpesent kışların ayazından.
Kabul buyur yürekten uzattığım sıcak mevsimleri
Bir bahar çayı demle, çiçek tazeliğinde.
Köklerine su yürümüş sarmaşık,
Yeni uyanmış mahmur papatyalar gibi,
Başını güvenle koy yorgun dizlerime.

Korkma sakın geceden,
Seherinde var yıldızı.
Kesme bir daha saçlarını
Güneşin esmer kızı.


Dilek USTA.