Yılgın bir gece körlüğü düştü gözlerime
Sen yoksun.
Dipsiz dehlizlerde hapsedildi düşlerim
Oysa
Bir cemre bekliyordu yüreğim
Yanarken karanfil kızılı ateşlerde özlemlerim
Sen yoksun.

Uçurumlardan atıldı
Bilinmeze savruldu ümidim
Yarasalar çaldı güneşimi
Karanlıkta kurşunlandı gülüşlerim.
Harcai bir sevdaya esir alındım
Sen yoksun.

Volkan yüreğimde lavlar akıyor
Bense üşüyorum
Kuşlar dayanmadı bu acıya
Hüzünleri yükleyerek kanatlarına
Göç ettiler başka iklimlere
Peşlerinde bir ben ağlıyorum
Sen yoksun.

Kederler kuşatmasındayım
Kurudu içimden akan nehirler
Denizler boşalır gözlerimden
Sana akmak ister
Sen yoksun.

Dört mevsim hazan
Kefenlendi gamzelerinin kıyısında açan
Yediveren gülleri,
Üşüyorum
İçimde kış kıyameti.
Ölebilirim bu akşamın ayazında
Sen yoksun.

Yuvasını bozmuş bir zalim
Üşüyor avuçlarımda bir serçe
Örseleniyor ruhum
Sıcak bir yuva arıyor gözlerim
Yitik evimin saçaklarında.
Bahar, uzağımda kalmış bir düş
Hüzün devşiriyor sarı eylül
Düşe kalka yürüyorum izbe sokaklarda.
Yalnızım
Sen yoksun.

Uçurtması vurulmuş bir çocuk
Siliyor gülücüklerimi
Ve kanıyor umuda yazılan türküler
Ölmek kurtuluş olur bazen
Suyumu kim ısıtacak
Sen yoksun.

Eşkıyalar sarmış dört yanımı
Bombalarla param parça gecelerim,
Şehitlerle gün akşama varıyor
Cehennem ateşi düşüyor evlere
Yıkılan babaların ahlarıyla
Her gün yeniden kanıyor düşlerim
Analar ağıt yakıyor
Sen yoksun.

Mohaç yasta, eflak kederli
Yesi, Tuna kan akıyor,
Kar yağdı kızıl elma sevdamıza
Altaylardan Tuna’ya at koşturan yiğit
Seni bekler
Sen yoksun.

Karabağ, kara bağlar
Türkistan’ımın bağrında zehirli hançer
İçim kanar
Camiler öksüz ve ezansız
kan ağlar
Kerkük, boğazımda düğümlenen bir hıçkırık
Türküleri acılı
Türküleri umutla kanlı bıçaklı
Sensiz gecelerin ayazında
Gel diyor çığlık çığlığa
Sesine hasret Kerkük
Sen yoksun

Kuşatma altında dört yanım
Yüreğimin doruklarında kar, boran
Ustura gibi kanatıyor ciğerimi soysuz medeniyet
Ben tarafım
Arafta kalmak ar gelir
Sen yoksun.

Hüzünle yıkanmış duvarları Kudüs’ün
Sen değil miydin kutlu mirac’ın kutlu şahidi
Ey Mescidi Aksa bir kandil gibi doğ karanlık geceme.
Kudüs yetim
Kudüs sahipsiz
Kudüs küskün
Kudüs ağlıyor ve akıyor gözyaşları avuçlarıma
Kurtarın beni diyor
Sen yoksun.

Umuda el edenlerin bedenlerinde patlar bombalar
Ülkemin orta yerinde
Kıyıya vuran Aylan’ın cesedi değildi
İnsanlığın utancıydı üşüyen
Birer Ebabil kuşu her Filistinli çocuk
Suskunluğa büründüm çaresiz
Sen yoksun.

Kırılsın zalimi alkışlayan ellerim
Bahar gelecekti sözde bahçeme
Payıma düşen
Zindanlar,
Kışın ayaz ve karanlık gecesi,
Ruhumu yırtan Rabia’nın çığlığı.
Darağacında sallandı bedenim
Firavunların ülkesinde
Sokaklarda sürüklendi cesedim
Selası veriliyor bir şairin Trablusgarb minarelerinde
Sen,
Sen yoksun.

Mehmet Sait ULUÇAY