Hovardaca tüketilir zaman
Üretilmiyor ciddiye alınacak sözler
İçimden geçenleri yargılar mı diye
Suskunluğu seçmiş düşünce işçileri.

Rüzgârla girilen koşu yarışında
Yüreğimi saran korkular,
Kara tren kadar kara
Yılan ıslığı kadar soğuk.
Tutulmuş aydınlığa çıkan tüm yollar
Köşe başları işgal altında.

Şer akıyor şom ağızlardan
Beyin damarlarında ifrit dolaşır.

Cevherden söz üreten ustalar
Bilmem hangi iklimlerdeler
Yabancısı oldum,
Kahpelere kaldı meydanlar.

Kenti sarmış çakal ulumaları
Umudun sahillerinde yas var
Dehlizlerde tutuklu özlemlerimiz
Güneşi kim tutmuş bu şehirde
Tersine akıtılıyor ırmaklar
Temizliğine yetmez dört mevsimin yağmurları
İrin kokan sokakların.

Sesimin uzandığı her yer
Uykusundadır gafletin
Boşlukta kalır
İsyankâr yüreğimin haykırışları.

Ah!.. Memleketim,
Sevdâm, ümidim, yaşama isteğim, her şeyim
Senin için yaşadım, hep seni sevdim
Artık,
Kalmadı takatım , tükendi umudum
Ölmeli miyim yoksa
Kahır hamallığından kurtulmak için.